მევენახეობის ყველაზე მაღალმთიანი რაიონებია ბოლივიაში (2500-3000 მეტრი ზღვის დონიდან), დაღესტანში (1400 მ), აზერბაიჯანში (1300 მ). ტროპიკულ სარტყელში ვაზის ვეგეტაცია უწყვეტად მიმდინარეობს, რაც წლის განმავლობაში ორი მოსავლის მიღების საშუალებას იძლევა. გასული საუკუნის 70-80-იან წლებში მთელ მსოფლიოში ვაზის ნარგავების ფართობები სტაბილური სახით 10 მლნ ჰექტარს აღწევდა, რაც სოფლის მეურნეობისათვის გამოყენებული ფართობის 0,7% შეადგენდა.
მსოფლიოში ვაზის 4000-მდე ჯიშია ცნობილი, რომლებიც ერთმანეთისაგან განსხვავდებიან ბოტანიკური, აგრონომიული და სამეურნეო ნიშან-თვისებებით. მათი კლასიფიკაციის დროს ითვალისწინებენ ზრდის სიძლიერეს, ყურძნის შეფერილობას, სიმწიფის პერიოდს, მოსავლიანობას და სამეურნეო მიმართულებას.
საქართველოში, თვალსაჩინო მეცნიერთა აღწერით, ვაზის 500-მდე ადგილობრივი ჯიშია, რომელთაგან ყველაზე გავრცელებულია: საღვინე ჯიშებიდან - საფერავი, რქაწითელი, მწვანე, ხიხვი, ჩინური, გორული მწვანე, ცოლიკაური, ციცქა, კრახუნა, ალექსანდროული, თეთრა, ოჯალეში, ჩხავერი, ალადასტური და სხვ. სუფრის ჯიშებიდან - გორულა, წითელი ბუდეშური, თითა, კლარჯული და სხვ. ჩვენში ვაზის სამრეწველო ნარგავები ზღვის დონიდან 600-700 მეტრამდეა გავრცელებული და მისი სავეგეტაციო პერიოდის ხანგრძლივობა 225-260 დღემდე აღწევს. მისი ზრდა-განვითარება 8 გრადუს ცელსიუსის ქვევით ჩერდება, 25-30 გრადუს ცელსიუსზე ნორმალურად მიმდინარეობს, 40 გრადუს ცელსიუსის ზევით კი კვლავ წყდება. ვაზის ჯიშების უმრავლესობა 14-15 გრადუს ყინვას იტანს.
No comments:
Post a Comment